«Լուսանկարչությունը փորձում է այդ իրադարձությունների մեջ գույները, տրամադրությունները որսալ»

Երևանի քաղաքապետարանում բացվել է «Երևանը երևանցիների աչքերով» խորագրով լուսանկարչական ցուցահանդես` նվիրված մայրաքաղաքի 2800-ամյակին: Ցուցահանդեսը նախաձեռնել է «Թեքեյան կենտրոն» հիմնադրամը՝ ի դեմս տնօրեն Արմեն Ծուլիկյանի, կազմակերպել, համակարգել են լուսանկարիչներ Արմեն Ենգոյանը և Վահան Քոչարը:
37 հեղինակի 154 աշխատանքները ներկայացնում են հին ու նոր Երևանը: Մեր զրուցակիցը լուսանկարիչ, լրագրող ԹԱԳՈՒՀԻ ԱՍԼԱՆՅԱՆՆ է:

-Իբրև լրագրող անդրադառնում ես հասարակական, քաղաքական, սոցիալական շատ ու շատ խնդիրների: Երևանը լուսանկարելիս նու՞յնպես շեշտադրումդ սոցիալական է: Ո՞րն է լուսանկարչական արվեստի ու ֆոտոլրագրության սահմանը:
-Փաստորեն լրագրությունը նաև իմ լուսանկարներում է դրսևորվում, հնարավոր չէ դրանից փախչել, արդեն ոտուգլխով դրա մեջ ես: ՈՒստի այն թեմաները, որոնք լուսաբանում եմ, նաև լուսանկարներում են երևում: Օրինակ՝ իմ լուսանկարների մեջ կտեսնեք Երևանի փողոցներում ու այգիներում երաժշտությամբ գումար աշխատող մարդկանց՝ քամանչահարի և ջութակահարի: Բայց, ի տարբերություն լրագրության, լուսանկարչությունում ես ավելի լավատես եմ, փորձում եմ արտացոլել գեղեցիկը, հուսադրողը: Հենց դրա համար եմ հաճախ ասում, որ լուսանկարելն ինձ համար փրկության օազիս է, որտեղ լիցքաթափվում եմ, վարակվում դրականով, լավատեսությամբ:
-Ավելի շատ է սև՞ը, թե՞ սպիտակը մեր քաղաքում:
-Ֆոտոլրագրությունը ֆիքսում է իրադարձությունները, լուսանկարչությունը փորձում է այդ իրադարձությունների մեջ գույները, տրամադրությունները որսալ: Չի կարելի ասել, թե դրանք սահմանազատվում են, միշտ մեկի մեջ մյուսն էլ է երևում, եթե, իհարկե, դու կենդանի լուսանկարներ ես անում, ապրող, այլ ոչ թե արհեստական, երբ մոդելին արհեստական դիրքերով կանգնեցնում ես, պարտադրում, որ նա նմանակի քո ուզած շարժումները, այլ նկարում ես նրան այնպիսին, ինչպիսին կա:
-Ի՞նչ աշխատանքներ ես ներկայացրել, ի՞նչ են պատմում ցուցահանդեսում տեղ գտած լուսանկարներդ:
-Աշխատանքներս տարբեր են, բայց բոլորն էլ կապված են Երևանի հետ, քանի որ ցուցահանդեսի թեման էլ հենց մեր մայրաքաղաքն է: Դրանցում երևում են դժվար ապրուստով ապրող մարդիկ, որոնք միջոց են գտել արվեստով ապրեցնելու իրենց: Ի հակադրություն նրանց, բեմում արվեստն այլ նպատակի է ծառայում, ավելի բարձր արվեստ է, ոգեղեն, այլ ոչ թե «հացեղեն», որը կարելի է փողոցում տեսնել: Սիրում եմ նաև նկարել երևանյան հին թաղամասերը. լուսանկարներիցս մեկը Կոնդում է արվել, երեխաները դրանում անհոգ գնդակ են խաղում:
-Երկու բառով կարո՞ղ ես բնորոշել մեր քաղաքը:
-Կարոտի քաղաք:

Ճեպազրույցը՝
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ